KİTAP YORUM: IRVINE WELSH – TRAINSPOTTING

Yeraltı edebiyatı deyince aklıma hemen Ayrıntı Yayınları gelir. Dolayısıyla Chuck Palahniuk ile okumaya başladım yeraltı edebiyatını.

Bu kitabı nereden duydum bilmiyorum ama yeraltı edebiyatının piri dendiğini işittim Irvine Welsh için. Okumasam olmazdı bu yüzden.

Yeraltı edebiyatını kullanılan argo dilden dolayı çok seviyorum. Daha gerçekçi geliyor bana. Daha yaşanılan. Daha yaşatılan.

“Trainspotting” de yeraltı edebiyatının en iyileri arasında gösterildiği için okunması gerekiyordu ama ne yazık ki umduğumu bulamadım. Ya da ben çok umutla başladım okumaya.

Okuduklarım arasında en ağır kitaptı. En küfürlü. En gerçekçi. En dünyalı. En canlı. Ama bir o kadar da kitaptan koptum gittim. Yakalayamadığım paragraflar oldu. Bu neyin muhabbeti şimdi dediğim zamanlar oldu. Açıkçası sıkıldım. Yeraltı edebiyatını çok sevmeme rağmen sıkıldım. Belki de okumak için uygun bir psikolojide değildim. Belki ilerde tekrar bir şans verebilirim.

Boka batmış beş arkadaşın hayatını gözler önüne seriyor Irvine. Boka batmış diyorum çünkü o kadar bitik bir durumdalar ki Irvine ballandıra ballandıra anlatıyor. Bir tarafta eroinin kötülüğünü ve onunla yaşamak zorunda kalan insanları, diğer tarafta kadınlara cinsel obje olarak bakan bir manyağın kötülüğünü anlatıyor. Bunların, bu beş manyağın hiç mi iyi yanı yok peki? Onu da siz okuyunca görürsünüz.

Kitaptaki karakterler sanki sizin gerçek arkadaşınızmış gibi geliyor. O kadar sahiciler. O kadar yanınızdalar. Kullandıkları uyuşturucu, yakalandıkları hastalıklar, ettikleri küfürler ve daha nicelerini sanki sizin yanınızda yaşıyorlarmış gibi. Irvine o kadar güzel bir şekilde yazmış ve eleştirilecek, anlatılacak konuları o kadar güzel betimlemiş ki sıkılmama rağmen kitabın bir bölümü kafamın içinde yer tutacak.

Yeraltı edebiyatı deyince zaten sayılı yazar ve sayılı özgün konu var. Irvine herkesin çekindiği konuda yazmış ve gayet de başarılı olmuş. Yayın evimize ve çevirmenimize aslında teşekkür etmeliyiz. Çünkü bu kadar cesur bir kitabı olduğu gibi çevirmek ve yayımlamak cesaret istiyor. İki başarılı hareket sayesinde tanıştık “Trainspotting” ile. Birde devam kitabı var “Porno” adı altında. Onu da artık “2020 Reading Challenge” listeme ekleyeceğim.

Kitapla kalın.

“’Asla, asla bir kadına el kaldırmayın’, derdi babam bize sık sık. ‘Ancak aşağılık sülükler yapar bunu’ derdi.”

Sayfa 67

“Her saniye açlıktan çocuklar ölüyor, sinek misali. Bunun başka bir yerde gerçekleşiyor olması temel doğruyu çürütmez.”

Sayfa 229

“Bir yeri tanımak için orda yaşamak gerektiğini söylerler, fakat gerçekten görebilmek için orayı yeniden ziyaret etmek gerekir.”

Sayfa 234

Trainspotting, dibe vurmaktan çekinmeyenlerin öyküsü. Kısa ve hayal kırıklıklarıyla dolu hayatların baştan kabulü… Trainspotting, şimdi ve her zaman, bir iş-bir eş-bir yuva masallarıyla doymaktansa hayatın gerçekleriyle aç kalmayı seçenlerin gün sonu özeti. 

Yaşamlarını kariyerle ya da ilişkileriyle anlamlandırmaya çalışanlara inat, bambaşka şeylerin üzerine şeytan arabalarıyla tam gaz gidenlerin çarpıcı, unutulmaz, kafası güzel ve hazmı zor hikâyesi Trainspotting.

BİZİ SEÇ. HAYATI SEÇ… ÇAMAŞIR MAKİNESİ SEÇ, ARABA SEÇ, BİR KANEPEYE OTURUP AĞZINA BERBAT ŞEYLER TIKIŞTIRARAK BEYİN UYUŞTURUCU VE RUH ÇÖKERTİCİ APTAL TELEVİZYON PROGRAMLARI SEYRETMEYİ SEÇ. BİR HUZUR EVİNDE ÜZERİNE SIÇIP İŞEYEREK ÇÜRÜMEYİ, BENCİL VE KAFAYI YEMİŞ ÇOCUKLARIN İÇİN BİR UTANÇ KAYNAĞI OLMAYI SEÇ. HAYATI SEÇ.
İyi de, ben hayatı seçmemeyi seçiyorum.