“Aşk bir amaca dönüşmeliydi. Kutsal bir gayesi olması gerekirdi. Kuru kuru sevmelere doymamaktan farklı bir hissiyat yaratmalıydı. Köklü bir değişime bahane olmayacaksa ne anlamı kalırdı bir kadına âşık olmanın?”
Ah be Sait!
Bir insan ne kadar temiz olabilirse, Sait o kadar temizmiş. Ne kadar huysuz olabilirse, o kadar huysuzmuş ve ne kadar sevilirse, işte o kadar sevilirmiş Sait Faik Abasıyanık.
O kadar çok sevilirmiş ki; yaptığı huysuzluklar, patavatsızlıklar, vurdumduymazlıklar hep görmezden gelinirmiş.
Çok yalnızmış. Sahi, bu kadar çok sevilen bir insan yalnız olabilir mi? Annesi tarafından bile sırt çevrilmiş biriyse, evet, bu kadar yalnız olabilir. Makbule Hanım’a çok kızdım. Adam yazmak için doğmuş, sen kalkmış boş işler diye adamın hayatını elinden alıyorsun. Ne desek boş değil mi şimdi? Biz de çok geç kalmadık mı bu kadar büyük insanları tanımak için? Çok isterdim be bu insanların çağında doğup onlarla birlikte büyümeyi. Ne kadar güzel olurdu değil mi?
Sait’in yalnızlığı aslında kendi içindeydi. Kimsenin tanımadığı bir yönü vardı. Kimseye anlatamadığı…
Bu yalnızlıkla baş edemedi. Edemezdi de. Kendisi de anlamlandıramıyordu ki. Farkında değildi belki de kendi kendini bitirdiğinin.
Ne çok sevmiş Sait. Aleksandra, Eleni, Vedat, Leyla… Daha bilmediğimiz kaç kişi var acaba?
En çok Vedat ve Leyla’ya kızdım. Resmen kullanmışlar adamı. Tamam, Sait de şıpsevdiymiş ama yine de bu şekilde davranmamalıydılar. İşte bu aşk üçgenlerini o kadar güzel bir şekilde okuyorsunuz ki o an yaşamanız gereken duyguları yaşıyorsunuz. Sait ile birlikte gülüp, birlikte üzülüyorsunuz.
Sait arkadaşlarını çok sevmiş. Bunu en iyi şekilde öğreniyorsunuz. Özel buluşmalarına dahi bir arkadaşıyla gidiyor. Tamam kitabı okurken heyecanından öyle yaptığını sanıyorsunuz ama kim gerçekten değer vermediği biriyle böyle bir buluşmaya gider ki? Sait bir şeyi yapıyorsa muhakkak bir önemi vardır.
Kitabın en güzel sahneleri tanıdığınız yazarların, ressamların, sanatçıların bir bir perdenin arkasından çıkıyor olması. O kadar güzel bir duygu ki onları her görüşümde yüzümdeki gülümseme katlandı. Taa ki Orhan Veli’ye ağlayınca kadar…
Sait Faik, döneminin zorluklarını, baskılarını, yaşam zorluklarını da en iyi şekilde anlatmayı başarmış. O dönemin baskıcı rejimine karşı nasıl da dik durmaya çalışmış Sait Faik, Rıfat Ilgaz, Aziz Nesin ve niceleri. Onlar kadar dik ve onurlu olmamız dileğiyle…
Ne de güzel kendine getirmişti Rıfat Ilgaz Sait’i. “Daha çok yazmalıyız Sait” diyordu gücünün yettiğince.
Özlem Esmergül’ün yazdığı bu kitabı okumalısınız. Sait Faik için okumalısınız. Aziz Nesin, Orhan Veli, Abidin Dino, Peyami Safa, Rıfat Ilgaz, Özdemir Asaf, Vedat, Samim, Leyla, Aleksandra, Deka, Eleni, Mina, Bedri, Nevzat için okumalısınız. Aşk için okumalısınız. Arkadaşlık için okumalısınız.
Kitap beni çok farklı duygulara soktu. Son bölümde ise boğazım düğümlendi, gözlerim yaşardı. Sait ile birlikte bir yanım öldü sanki. Çok hazırlıksızdım. Beklemiyordum. Orhan Veli gibi, Vedat gibi birdenbire gitti Sait.
Hoşça kal Sait Faik. Hoşça kal Orhan Veli ve diğerleri.
İyi okumalar.
Aynı gece saat 02.35’te sustu ada vapuru.
Balıklarda balıkçılarda yetimdi artık.
Ağlar yırtıldı denizde.
Gökyüzü delinircesine ağlamaya başladı.
Mayısın 12’sinde bir yağmurdur esir aldı şehri…
Bulutlar birbirine vura vura ağlaştılar o gün.
“Yarışmana gerek yok. Yazılarını takdir edecek olan jüriler değil, okurdur. Kimsenin geleneğine, kriterine bağlı olmak zorunda değilsin. Önemli olan insandır. Unutma Ara. Foto muhabiri de olsan, yazar da olsan, insanın peşinde koş. İçinde insan olmayan sanat yaşamıyordur”
“’Kendimi pek iyi hissetmedim Sait. Buradaki yozluk, yoksulluk pek dehşetli…’
‘Ama memleket bu işte! Dehşet görmekte değil ki, alışmakta ve kabullenmekte…’”
“’Baskıya boyun eğilmez’ dedi Rıfat. ‘Yazmaya ve sorgulamaya devam etmek zorundayız. Sorgulamıyorsan, kabul ediyorsundur ki bu bizi biz olmaktan çıkarır. Daha çok kitap yazmak lazım Sait… Küsmek olmaz. Daha çok şiir, daha çok hikaye… Kuşağımızın sesini kısmaya çalışıyorlar ama bu kuşağı anlatmak zorundayız. Bu kuşak acılı bir kuşak… Talihsiz bir kuşak… Tarihi bizden dinlemeliler Saitçiğim. Gençlere daha çok şey anlatmalıyız.’”
